آهــــــــــــــــــــاوران

غروب آخرین روزهای ماه رمضان که فرا می رسد با چشمان مسلح و غیر مسلح، گوشه های آسمان خدا را می کاویم تا بلکه هلال ماه را رویت کنیم و شادمانه فردای آن روز را عید بگیریم. عاشقانی هم هستند که پیشاپیش قبل از غروب دلگیر آخرین روز میهمانی خدا، هلال را ابتدا در آسمان وجود خود جستجو می کنند.

اینان اگر به چنین رویتی نایل آیند، عبادت یک ماهه خود را مقبول احدیت می یابند و آنگاه رخصت خواهند یافت تا طلوع بعدی را عید بنامند. عیدی که سرشار از مسرت و انبساط خاطر، مفهوم بازگشت به فطرت پاک خدایی را بشارت می دهد.

در مکتب عشق اینان، یک ماه ضیافت الله با همه عبادت ها و شب زنده داری ها و روزه داری ها، همه و همه برای رسیدن به مفهوم این عید یعنی بازگشت به فطرت بوده است. سالی و سالیانی زندگی عادی و غفلت بار با تکثیر کسالت ها و زنگارها بر آیینه ضمیر، بالاخره نیاز به خانه تکانی اساسی دارد.

لذا خداوند رحمان، یک ماه بنده اش را به میهمانی می خواند تا به دور از وسوسه شیاطینی که گرفتار غل و زنجیر شده اند، فرصت تامل و تحول و رسیدگی به اوضاع و احوال گذشته را دریابد.

پیروزی بر هوای نفس سرکش و درک پیام خدا در این میهمانی بزرگ، نشانه پیروزی انقلاب درونی است و در این صورت است که هلال زیبای ماه نو نخست بر صفحه آبی آسمان وجود ظاهر می شود و حلول شادمانه عید فطر را گواهی می دهد. آنگاه البته می توان با چشمانی که پس از ماهی تزکیه، پاک و منزه و حقیقت بین شده اند، هلال زرین را چون گوشواره ای زیور عارض زیبای آسمان مشاهده کرد .