آهــــــــــــــــــــاوران

حقیقت از دور شیهه می کشد ،صدایش را می شنوم اما با احساسی نشنیدن از صدا،ندیده

می گیرم آشکار را، من التماسهای روح پاک را برای جواب به راستی و روشنی نادیده

 می گیرم

من، من را نقض می کنم،

من، من فریاد می کند ،

هراس دیدن نگاه بغض آلود راستی ،درستی را از من ربوده  ،

شمایی که با من هم نگاهید !

آیا می شود دریچه حقایق را باز کرد و با چشمانی بسته و دستی پر از تمنا ،شکوفه ای از

درستی  را به اجبار هدیه گرفت ؟

بهانه ای باید یافت ؟!!!!!!!