پيام
+
چه قدر سکوت پر صدايي بود/
هيچکس نبود و من تنها ميان اين همه قبر/
و چه قدر نگاه ها دنبالم مي کردند/
و چه قدر شرمنده نگاه ها شدم /
و چه قدر حال و هواي سفر کرده ام/
و روزها که مي گذرد دلتنگي ها بيشتر مي شود/
و زمان سفر به سرزمين پلاک ها نزديک است.
محبان الحسن
88/6/5
مجتبي-232
آه ه ه ه ه النجده