پيام
+
از افق هاي دور تا انتظار امروز، چه قدر بهانه براي منتظر گذاشتن كافيست؟ چه قدر يادداشتهاي پر حادثه؟ چه قدر حسرت ديروز، تحقير احساس، تخريب رويا،واكنش بد، چه قدر افسوس فردا؟ مرا تا ساحل ياد چه قدر عذر و بهانه؟ براي ياد رويت بهانه، بي بهانه!(مولا جان، جان مادرت زهرا، التماس دعا)
*~•~*همنشين*~•~*
88/5/25
آهـــــــــــاوران
ممنون آيمان جان!