هرگز به ياد ندارم قلب روشنم از محبت ترسيده باشد ، خويش را به دست باد نسپرده ام ، به رويا فرو نرفتم و به تنبلي مبتلا نكردم ، دست گشاده باد ، رويا و رخوت را نمي شناسد ! …..كشته خويش را بارها قرباني ديدم . قرباني باد ، رويا ، رخوت و گاهي دروغ ، فريب كه اصلا جايي ندارد صحبتش را هم نكنيم !