سلام.وبتو خيلي عوض كردي.نشناختم.شما يكي از دوستان قديمي من هستيد.خوشحالم كه هنوز مينويسيد.اما يه غم آزار دهنده تو نوشته هات ديدم.اميدوارم اشتباه كرده باشم.زندگي آبستن هزار اتفاق و پيشامد پيش بيني نشده است.بهتره غصه ها رو تو خودمون نريزيم.بهترين كار فرياده.به هر طريق.يكي نوشته هاش فرياده.يكي خنده هاش.يكي سكوتش.اما سكوت فرياد خوبي نيست.گرچه قابل احترامه اما خورد كننده است.
سال پر از آرزوي جديد و بهانه هاي جديد را برايت آرزو ميكنم.