سلام.

سر من از ناله ي من دور نيست

ليك كس را چشم جان دستور نيست...

چه حكاكي قشنگي بود..

ياد روزهاي خاكستري گاه رد مهري مي شود تا ...

باشد كه دلتنگ سپيديها شويم..

و چه زيبا دلتنگم كردي با اين حك شده ها.

سالم.آرام.در پناه خداوند.

سلام دوست و همراه قديمي

بتول خانم عزيز

شعر جديد و پرمحتواي اخيرت رو هم خوندم و از اون نكات زيادي ياد گرفتم، مثل هميشه...

ضمناً ممنون كه به وبلاگم سر ي زدي، بيشتر از اينا سراغي از ما بگير...

دلم را سپردم به بنگاه دنيا
و هي آگهي دادم اينجا و آنجا
و هر روز براي دلم مشتري آمد و رفت
و هي اين و آن
سرسري آمد و رفت
ولي هيچکس واقعا اتاق دلم را تماشا نکرد
دلم، قفل بود
کسي قفل قلب مرا وا نکرد.
يکي گفت چرا اين اتاق پر از دود و آه است
يکي گفت چه ديوارهايش سياه است؟
يکي گفت چرا نور اينجا کم است
و آن ديگري گفت و انگار هر آجرش فقط از غم و غصه و ماتم است!
و رفتند و بعدش دلم ماند بي مشتري
و من تازه آن وقت گفتم خدايا تو قلب مرا مي خري؟
و فرداي آن روز خدا آمد و توي قلبم نشست
و در را به روي همه پشت خود بست
و من روي آن در نوشتم
ببخشيد ديگر براي شما جا نداريم
از اين پس به جز او کسي را نداريم.